Naturalnie gatunek występujący w Chinach, Mongolii oraz we wschodniej części Syberii, gdzie porasta stepy, stoki, przydroża, zarośla, brzegi strumieni i piaszczyste miejsca w okolicy jezior. Cechą charakterystyczną Goryczki dahurskiej są przepiękne, fioletowoniebieskie, duże, osadzone pojedynczo lub po kilka na wierzchołkach pędów kwiaty, które pojawiają się na roślinie w okolicy sierpnia. Liście ciemnozielone, długie, lancetowate,równowąskie tworzące ładne kępy.Bylina osiągająca do 20 cm. wysokości i 40 szerokości.
Goryczka dahurska uprawa
Roślina łatwa w uprawie. Preferuje stanowiska słoneczne do pół-cienistych, glebę żyzną przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną o odczynie obojętnym. Bylina w pełni mrozoodporna. Z uwagi na rozbudowany, natomiast krótki system korzeniowy musimy podlać roślinę w czasie okresowych susz. Goryczka co prawda może sama poradzić sobie w tym okresie, lecz bez wody jej wygląd może stać się mało efektowny. Po pojawieniu się pierwszych pąków warto roślinę zasilić nawozem.
Goryczka dahurska zastosowanie
Bylinę możemy sadzić do ogrodów skalnych,pojemników, na rabaty, na obrzeża, murki, może być sadzona jako soliter lub w niewielkich grupach. Wykorzystywana jako kwiat cięty, długo utrzymuje się w wazonie.
Ciekawostka
Nazwa rodzajowa 'Gentiana' pochodzi od imienia Gentius. Od imienia króla Ilirii (obecnie Albania), który żył w II w. p.n.e, zauważył on właściwości lecznicze roślin z tego rodzaju.
Fiolet gencjanowy (potocznie nazywany gencjaną) to syntetyczny środek o właściwościach antyseptycznych. Jego nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy rośliny (Gentiana) i koloru jej kwiatów określanych jako barwa gencjanowa. Roślina nie jest jednak składnikiem tego preparatu.
Niektóre gatunki goryczki mają zastosowanie w ziołolecznictwie. Przykładem może być goryczka żółta (Gentiana lutea).